Geen land ter wereld heeft zoveel amusementspieren als Groot-Brittannië. Vóór de Eerste Wereldoorlog waren het er meer dan honderd. Gebouwd in de Victoriaanse tijd om welgestelden van de zee te laten genieten. Zodat ze zich niet langs de arbeidersfamilies op het strand hoefden te wurmen.
De pieren waren een centrum van vermaak, met kermissen, theaters, gokhallen en horeca. Tegelijk opende de zee de aanval op de pieren met zout water, regen en stormwind. Daardoor zijn er in de loop der jaren tientallen gesneuveld.
Om mijn Zeezucht project af te sluiten bezoek ik twaalf karakteristieke pieren in Groot-Brittannië. Ik kijk wat er op en rond deze vergankelijke bouwwerken gebeurt nu de meeste Britten goedkoop vakantie vieren in het zonnige zuiden.
De documentaire (44 minuten) heeft een Nederlandse en een Engelse versie. De film is op 15 september 2019 in première gegaan op het internationale filmfestival Film by the Sea in Vlissingen. Bekijk de Engelse promo.
The end of the Zeezucht art project: a poetic documentary of 44 minutes about British pleasure piers. Build in the Victorian era to let factory workers relax along the seaside. But during the last century forty piers disappeared.
Paul Kramer is visiting twelve characteristic piers around Great Britain to discover what is going on nowadays. Show the English promo.
