Al jaren regisseer ik: 30 documentaires en talloze televisieseries voor de publieke omroep. Tien jaar musea bezocht met bekende Nederlanders. Specials geregisseerd over kunst en cultuur. Teams aangestuurd in binnen- en buitenland. Beslissingen genomen, oplossingen bedacht.
De afgelopen jaren heb ik me verdiept in hoe je films helemaal zelf maakt: regie, camera, geluid en montage. Met kleine budgetten iets moois maken. Ik heb nu ervaring hoe dat het beste kan. Mijn films draaien maandenlang op exposities. Kunstenaars krijgen zo meer bekendheid.
Ik bedenk en realiseer ook eigen projecten. Zoals Zeezucht. De foto’s zijn drie keer tentoongesteld in een museum. Twee fotoboeken gemaakt, waarvan één met foto’s en columns. En twee films. Ook nu weer: met beelden een verhaal vertellen, een ervaring overbrengen.
Ieder onderwerp is anders. Niet ieder onderwerp is visueel. Daarom kijk ik eerst uitgebreid. Luister ik naar soms te lange verhalen.
Pas dan ga ik kiezen. De verhalen samenvatten. De kern benadrukken. Hoogte- en dieptepunten goed doseren. Niet álles draaien.
Een mooi, ademend filmverhaal vertellen. Daar de goede beelden bij bedenken. Zodat de kijker met mensen meeleeft. Daar hou ik van.
Don’t tell them, show them. Dat motto van Amerikaanse scenarioschrijvers hanteer ik graag: met beelden een verhaal vertellen. Zie hoe een kunstenaar werkt, hoe een Pier opbloeit, hoe een vernielde Denker weer zijn oude vorm terugkrijgt. Je gelooft verhalen als je ze ziet gebeuren.
Ik maak al jaren televisieprogramma’s en documentaires voor de publieke omroep, voor een groot publiek. Daarnaast maak ik vrij werk, toegespitst op specifieke vertoningen. Dat kan zijn: voor in een museum, of een theater. Soms loopt dat door elkaar: een televisieprogramma komt in een museum terecht, vrij werk belandt op de televisie.
De basis van films zijn altijd verhalen. Eerst komt de inhoud, dan de plaatjes. Wat wil je vertellen? En: wie is het publiek? Wat weet de kijker al en hoe trek je een belangstellende toeschouwer snel het verhaal in? Dat bepaalt de stijl, de vorm, de manier van filmen. Ik wil graag dat de kijker meeleeft met mensen met wie iets gebeurt. Verhalen uit het verleden kunnen bijvoorbeeld worden verteld door een hoofdpersoon, die zich zaken afvraagt en op onderzoek uitgaat.
Op mijn twaalfde kreeg ik mijn eerste fotocamera. Toen was ik verkocht. Maakte van mijn hobby mijn beroep. Ging naar de Filmacademie. En daarna nog een jaar naar de Rijksacademie van beeldende kunsten in Amsterdam.
Ik kwam als regisseur-producer in dienst bij de RVU educatieve omroep. Stapte over naar de NOS, maakte daar jarenlang informatieve programma’s tot aan de AIDS-avonden aan toe. Regisseerde vervolgens een paar dramaprojecten, werkte aan specials voor Ivo Niehe Producties en voor de grote klanten van Signum Informatieprojecten.
Daarna zwierf ik als regisseur twee jaar met Midas Dekkers de wereld over voor zijn programma over boeken Eerste Druk met Midas. Ging voor de AVRO werken: trok tien jaar de kar van het programma Museumgasten, met bekende Nederlanders naar het museum om hén en de musea beter te leren kennen. Regisseerde in die tijd ook meerdere documentaires over kunst en cultuur voor AVRO Close Up.
Begon tegelijk, in 2003, een eigen fotoproject: Zeezucht. Ofwel: wat drijft de mens naar zee? Het werden drie tentoonstellingen in musea, twee fotoboeken en twee films. De pier, over de wederopstanding van de Pier van Scheveningen. En Pleasure Piers, over de teloorgang van Britse amusementspieren.
Sinds 2012 werk ik samen met Inge le Cointre. We maakten series over de drie koningen, over de koninklijke voetstappen in Den Haag, over de Slag bij Waterloo en over de koningen-galerij van de Raad van State. Plus de film De moderne mecenas voor het Prins Bernhard Cultuurfonds. Met René Mendel van Interakt, naar een idee van Gerrit-Jan Hofsté, werd de Mediafonds documentaire Dario Fo, kwekers in de kunst gemaakt.
Ik maak regelmatig vrij werk. Zo heb ik met mijn camera een paar jaar kunstenaar Arie Schippers gevolgd, de beeldhouwer van het Nelson Mandela monument in Den Haag.
